Tijd om dag te zeggen... Doei Lima --> Hallo Moyobamba!

De dag waarvan we wisten dat die zou komen was dan vrijdag daar... Afscheid nemen van San Anders, onze gastgezinnen en Lima.
Vrijdag werd ons halverwege de dag verteld 'Jullie moeten met de directeur praten!' Onze eerste gedachte was 'Wat hebben we verkeerd gedaan?'
Komen we het kamertje binnen, zitten er 6 mensen om de tafel, waaronder de directeur. Toen begon hij te praten en te praten en te praten. We begrepen er niet heel veel van. Hopelijk hebben we op de juiste momenten met onze hoofden geknikt. Vervolgens kregen we een tas vol souveniertjes (mijn koffer paste de avond ervoor met inpakken maar net dicht, hoe ga ik dat er nog bij in krijgen!!??) en werd er gelachen. Dus waarschijnlijk was het gesprek positief.
Daarna moesten we eten met de directuer. Dat hadden ze ons wel mogen vertellen, Meine en ik hadden namelijk onze lunch al op. Oeps.
Vervolgens stiekem tussendoor in het Engels aan één van de leraren die erbij zat gevraagd wat er nou allemaal precies gezegd was.
Korte samenvatting: Ze willen graag dat we er komen werken. Jullie weten mij volgend jaar te vinden ;-)

Daarna afscheid genomen van onze stage kindjes. Die lieverds. We stonden voorin de klas toen de juf zei 'Jullie mogen nu afscheid nemen'
En als een tsunami kwamen de kinderen op ons af. We werden platgedrukt tegen het bord. Mijn bloesje zat helemaal onder het krijt.
Veel knuffels en uren later hadden we afscheid genomen van alle kinderen en leraren. Dat duurde wat langer dan gepland.

's Avonds mijn koffer opnieuw ingepakt. Gelukkig past uiteindelijk alles in mijn koffer, trolley, rugzak 1 en rugzak 2. Dat word nog wat als we terug moeten vliegen....

Zaterdagochtend vertrok onze bus om 9 uur. We waren ontzettend benieuwd hoe die eruit zou zien. De stoelen waren redelijk zacht en luxe. Maar het beste was toch dat de bus voor 1/3 leeg. Wij hadden de achterste rijen van 2x2 stoelen voor onszelf. Heerlijk! Dat scheelde een hoop, want 26 uur in en bus, dat is erg lang!
Gelukkig hebben we ons vermaakt. Binnen Lima is alles al zo anders, moet je nagaan als je zo ver reist. Was gaaf om eerst langs de kust en later het binnenland te zien. Bij elke bocht veranderde het landschap.

Eenmaal aangekomen in Moyobamba was het warm. We werden één voor één gedropt bij ons gastgezin. Spannend om weer in een ander gezin gedropt te worden. Gelukkig heb ik voor Moyobambeese standaarden en mooi huisje en belangrijker een super lieve gastfamilie, het plaatslijke domineesgezin.
Hebben ze in Lima alle technologie op orde, WiFi, grote tv's etc etc maar verder vieze, half afgewerkte huizen. De mensen daar hebben echt een cursus schoonmaken nodig.  Gelukkig is het hier anders. Een mooi en netjes afgewerkt huis. Supr fijn!
De cultuur, de mensen, de omgeving.. Het is zo anders dan Lima. Dat zeker in een positieve zin!

Vanochtend was het tijd om naar de stageschool te gaan. Dat is voor mij nog redelijk op een afstandje. Vanochtend werd ik dan ook opgehaald door de Administratrice van de school op de motor. Daar scheurde ik dan, in een jungle stadje, achterop een motor naar stage. Het was zo vet!
De school is leuk, want de mensen zijn gewoon super aardig. Verder zijn de klasjes erg klein, op het moment zitten we in een klas met 9 kinderen. Dat is per 3 kindern nu 1 leerkracht.
Op het moment hebben we Computacion. Vandaar dat ik ook op mijn blog kan typen. 

Wel ben ik door de busreis verkouden geworden. Raar om met 25-30 graden rond te lopen met een verkoudheid.